Eenmans Wu-Tang Pakistan: Jinnahcide slaat toe in het Nederlands

Op de voorkant van “De Énige, Èchte Dutch Master!!..” zie je Jinnahcide in een bivakmuts én een Russische muts een verse topwiet beoordelen. Het schilderwerk van Job Kind verraadt direct dat we met een ambachtsman te maken hebben, en bij het aanslingeren van de eerste track blijkt meteen dat er narigheid op de loer ligt.

Op “Paardekracht” krijg je direct concessieloos rapwerk om je oren. Het stemgeluid is koud en hol, maar vol arrogantie en flair. “Laat een gapend gat achter in je schrale wang / Je hebt niet nagedacht dus je hoofd gaat eraf” maakt al snel duidelijk dat je met een ras-engnek te maken hebt. Het voordeel van Jinnahcide’s Engelstalige cv is dat hij in het Nederlands net zo genadeloos schrijft; door de lat hoog te leggen wordt Nederlandstalig rappen bij hem straight slachtwerk. Hij heeft geen lange zinnen nodig: met zes lettergrepen kan hij al drie dubbelrijms gooien, en vanaf de eerste verse is het straight nasty pengame. De left-field benadering werkt verfrissend; ik heb de openingstrack meerdere keren opnieuw moeten luisteren om punches te vangen die je de eerste keer mist. Compact penwerk leidt tot geniale rap-entertainment.

Wanneer “Volkerenmoord” inkickt trek je direct een screwface vanwege die beat, man man man. Er hangt een Kool Keith-achtige sfeer, en er komen opnieuw lastige bars voorbij. Met lines als “Jij motherfocking mongool / weet altijd alles ofzo?!” en “We gotta do better, op zich doe geen zaken / ga niet met de stroming mee want het zit in het water” laat Jinnahcide merken dat hij bewust zijn eigen lane kiest. “Eenmans Wu-Tang Pakistan / Killa Army for real, geen bootleg Taliban!” toont bravoure én zelfspot. “At your service / Hetero Pim Fortuyn met de beste verses” is om meerdere redenen geniaal. Alle tracks zitten vol doordachte inhoud en dit album is absoluut niet voor tere zieltjes. Wie wavy trapbeats zoekt is hier aan het verkeerde adres; de grimmige dreun houdt aan en sleurt je van pijnbank naar pijnbank. “De Grimieste en de Vliegste” voelt als een lijflied voor iedereen die onderweg is om een appeltje met iemand te schillen, een prachtig kunstwerkje opnieuw.

Jinnahcide sport in het Nederlands alsof hij jarenlang met gewichten aan zijn benen heeft getraind en nu ineens harder rent en hoger springt. Wanneer “Jules Skillder” begint, hoor ik direct mijn favoriete track van de plaat. Een super left-field beat met een smerige swing op de drums, een echt Jordan River Banks-juweeltje. “J toast je met flame throwers, kijk hoe je geest kookt” en talloze korte rijms houden je scherp. Triple OG Blonnie B klinkt venijnig op het refrein, een heerlijk contrast met Jinnahcide’s diepe stem. De energie is te gek, van begin tot eind.

Op “Massacre United FC” pakt Jinnahcide een voetbal-angle, een dope approach met dezelfde meedogenloze strekking. “You fucked boy, heilig vuur raakt je finaal / had je gepoord op Cruyff Court, nu gaat het viraal / gedraag me niet humaan ik ben een duurzame piraat / in een pak van velours en een Cubaanse sigaar!” plaatst hem wat mij betreft stevig in het linker rijtje.

“Besef Dat!!” geeft die eind jaren ’90-stomp, met een beat die doet denken aan Screwball en Necro, heerlijk om dit in Nederlandse hiphop te horen, grimey en vol streetsmarts. Op “Brandmerk” gaat Jinnahcide de diepte in over een kneiterharde beat, opnieuw met compacte pen, mooie rijmschema’s en originele woordkeuzes. De duivelse zangsample complimenteert de gelagerde raps; het krachtige refrein en de jengelende samples tillen de track naar een hoogtepunt.

“Ik Rijm Beter” biedt een luchtige loop waar geconcentreerde bars perfect in landen. Het concept is strak uitgewerkt en de lyrics zijn opnieuw ziek: “Tramalant is wat m’n zwarte hart verwant, de hardste sound voor plugs die panden met achterstand / Als je ballen had was je de man / dus doe niet arrogant als een fucking afgezant / hand in hand gespot met smatjes van de opps in Van der Valk / de vlam hakt in de pan warmer dan in Baskenland…” Jinnahcide’s monotone delivery gecombineerd met gortdroge boodschappen werkt perfect, i love it. Beter willen rijmen dan de rest is precies de houding die een dope MC moet hebben.

“Werkethiek” is de eerste track waar de beat me niet direct pakt; niet slecht, maar minder intrigerend. Ook klinkt Jinnahcide hier iets gejaagder, waar zijn nonchalance op eerdere tracks juist een hypnotiserende trip veroorzaakte. Toch hoor je ook hier welgemeende teksten vol anti-sympathie voor zwakkelingen.

Dan volgt de afsluiter: “Niks”. De eerste track die de gevoelige snaar raakt, nog steeds met straattempo en harde drums maar nu onder zachte strijkers. Alsof hij een fles met je opentrekt, lucht Jinnahcide zijn hart en geeft hij inkijk in zijn frustraties. Prachtige beat en opnieuw een ijzersterk refrein waarin hij aankaart dat hij niets voelt, ondanks de pijn die hij in de coupletten omschrijft, een knap staaltje werk.

Met tien tracks en een krap half uur luisterplezier is “De Énige, Èchte Dutch Master!!..” van Jinnahcide een blessing voor Nederlandse hiphopsympathisanten. Een paar extra featurings hadden niet misstaan, maar het is indrukwekkend hoe hij dit project volledig solo draagt. Hopelijk ziet Jinnahcide met deze release het licht en gaat hij vaker in het Nederlands rappen. De VS stuurt dagelijks de hardste raps de oceaan over, terwijl wij hier vaak wachten op iets echts; Jinnahcide brengt precies dat. Vanuit zijn eigen lane kan hij bijdragen aan een diverser geluid binnen NL hiphop, en hij is een zeer welkome afwisseling voor wat er al is, for real for real. Sowieso een aanrader voor non-believers én betweters: graaf dit album op en speel het luid, dan snap je meteen waarom ik er zo lekker op ga.

Geschreven door Dirk Reimerswaal voor POKOE Hiphop Magazine