Hands Up 5.0: De Nacht Waar Talent én Community Samenkwamen

In het huidige hiphoplandschap zien we steeds meer events ontstaan. Toch zijn het vaak de gevestigde namen en artiesten uit de meer commerciële stromingen die de line-up domineren. Avonden waarop opkomend talent de kans krijgt om te schitteren, blijken daarentegen een stuk moeilijker te realiseren. Alleen al het vinden van een geschikte locatie, het regelen van artiesten en het omgaan met een beperkt budget vormen flinke uitdagingen.

Robboxx behoort tot die gedreven organisatoren die het al geruime tijd aandurft om dit soort avonden van de grond te krijgen. Met vastberadenheid en een groeiend netwerk weet hij steeds beter voet aan de grond te krijgen in de scene. Onder de naam Hands Up presenteert hij samen met Shadex, laatstgenoemde als host, deze avonden en inmiddels was het alweer tijd voor de vijfde editie.

Aangezien Robboxx, met wie ik zowel zakelijk via POKOE als persoonlijk een goede band heb, me al talloze keren had uitgenodigd om eens een kijkje te komen nemen, werd het hoog tijd om op die uitnodiging in te gaan. Hoewel mijn agenda het zelden toeliet, besloot ik onlangs op 25 oktober, last minute voor editie 5.0 toch af te reizen naar Cheers in Reeuwijk, onder de rook van Gouda.

Vanuit Amsterdam reisde ik af naar Reeuwijk. Na, hoe kan het ook anders, een verkeerde afslag genomen te hebben, belandde ik via een binnendoor route op de juiste plek. Vlak voor de locatie moest ik nog een grimey afslag nemen bij een viaduct; op dat moment dacht ik serieus dat ik over een fietspad reed.
Eenmaal aangekomen dreunden de beats al door de muren naar buiten. Ik bleek net te laat voor een breakdance-show, maar liep gelukkig precies binnen tijdens het optreden van twee young ones: Sem en MDG.

Een paar acts op de flyer hadden helaas afgezegd, waardoor er spontaan ruimte ontstond voor twee jonge rappers uit de omgeving. Ze stonden dan wel niet aangekondigd op de flyer, maar Shadex zorgde er zoals altijd voor dat iedereen netjes werd geïntroduceerd on stage. Met een duidelijke next gen vibe, maar met een vleugje oldschool bars, genoten de twee zichtbaar van hun moment, en het publiek werd aangenaam verrast door het niveau dat ze hebben neergezet.

De avond ging door met Robertino uit Capelle aan den IJssel. Een artiest die ik goed ken en die alles strak organiseert: van planning tot videoclips. Gekscherend noem ik hem wel eens de Nederlandse Eminem, iets wat je terugziet in zowel zijn uitstraling als zijn energieke performance. Zijn muziek heeft een christelijke insteek; hij rapt vanuit zijn geloof, en ik vind het tof dat dat gewoon kan op een avond als deze. Ondanks dat niet iedereen dezelfde overtuiging deelt, wist het publiek zijn oprechtheid en stijl te waarderen. Robertino bracht onlangs zijn EP “Met De Kennis Van Nu” uit, waarvan hij meerdere tracks speelde, variërend van soulvolle producties tot een straatbanger. Op de track “Met Gods Wil” kreeg hij live versterking van Rotterdammer Dinkey Valente. Een korte, krachtige set die precies liet zien wie Robertino is.

Tussen de korte showcases door, want doordat de sets relatief kort zijn, kunnen er meerdere artiesten op één avond optreden, draaide DJ RA de ene na de andere hiphopbanger. Inmiddels is hij uitgegroeid tot de vaste huis-DJ van Hands Up. Aan de bar kon het publiek terecht voor een drankje, terwijl bij de merchtafels van onder meer Rapshop volop toffe items te scoren waren. Ook Steven Engel was aanwezig met merch van zijn label ENGELLAND en was aangeschoven bij Rapshop aan de tafel, aan de overkant stond de stand van Finesse Records, waar onder andere shirts, vinyl en caps te vinden waren.

Daarna was het de beurt aan Zaankanter Marvin Adam, die samen met zijn vaste DJ/Backup MC TimmiTjon het podium betrad. Vanaf het eerste moment wist hij de aandacht te grijpen met zijn oprechte energie en herkenbare verhalen. In zijn set nam Marvin het publiek mee op een persoonlijke reis vol emotie en levenslessen, met tracks afkomstig van zijn meest recente albums “Bel Me Als Je Er Bent” en “Eet Slaap Hussle”. Zijn delivery was rauw, maar eerlijk. Precies zoals je het van hem verwacht.

De volgende artiest in de line-up was Lo DoSanto uit Nieuwegein. Een artiest die ik eerder al had gezien in het voorprogramma van StropStrikkers, dus ik wist wat ik kon verwachten: van soulvolle boombap-bangers tot next gen producties — alles zat erop en eraan. Toch kende de avond op dit moment een kleine dip. Het publiek leek af en toe meer met elkaar bezig dan met de show, wat natuurlijk niets afdoet aan zijn performance.
Tactisch en slim speelde Lo DoSanto daarop in: hij liep door het publiek om aandacht te trekken, deelde aanstekers uit met een QR-code naar zijn muziek en haalde een homie, PE$O, het podium op. Een slimme zet, zodat de focus weer naar het optreden was gericht.

Na een reeks stevige pokoes van DJ RA was het de beurt aan MiGA uit Almere. Ik mag die kerel graag, dat weet hij, maar ik zie zijn shows inmiddels zó vaak dat het bijna voelt alsof ik met ’m getrouwd ben. Dit keer stond er een korter blok dan normaal, maar DJ RA kon blijven staan: hij is tenslotte ook MiGA’s vaste DJ. Hoewel MiGA niet helemaal fit was, stond hij daar alsnog gewoon te rocken. Tracks van zijn recente album “Pinky and the Brain” knalden door de zaal en lieten de hoofden in het publiek meteen op en neer gaan. Een korte maar krachtige set, zoals je van hem mag verwachten.

Na MiGA was het tijd voor Papa Joost, misschien de vreemde eend in de bijt deze avond, maar absoluut niet in negatieve zin. Waar MiGA een boombap-set neerzette, kwam Joost met een totaal andere insteek. Als halve latino kon ik het zeker waarderen: hij trapte af in pure Nicky Jam-modus en bracht directe reggaeton-vibes naar Cheers. De zaal stond inmiddels stampvol met zijn aanhang. Bij “Ella Sale De Rumba” verzorgde y.am het Spaanse refrein, waarna Joost soepel overstapte naar newschool raps en moderne vibes. Dankzij zijn vrienden, familie en supporters die de zaal overnamen, zat de sfeer er meteen goed in.

Naast het zijn van de organisator van het evenement maakte Robboxx in het verleden deel uit van de Goudse formatie Volle Pond. Via social media werd al groots aangekondigd dat de groep voor één keer zou terugkeren op het podium. Tien jaar geleden stonden de mannen voor het laatst samen en in deze volledige samenstelling on stage. Volle Pond maakte destijds furore met tracks als “Whaddup”, “Gouda Stand Up” en “Vlieg Door De Nacht”, muziek die toen onder meer te vinden was op Statemagazine. Hoewel sommige leden solo inmiddels onder een nieuwe artiestennaam opereren, waren de oude vibes meteen terug. Individuwie, Jea Delay, KingKai, Immaël en Robboxx zetten een keiharde boombapshow neer, alsof de tijd had stilgestaan. Ook OwwGee schoof aan om zijn bijdrage te leveren aan de track “Babylon”. Het geheel voelde legendarisch aan, een moment voor in de boeken.

Na de show van Volle Pond dacht ik even een momentje rust te pakken. Met een cola in mijn hand liep ik langs de merch-stands van Rapshop en Finesse Records om wat bij te praten en op adem te komen. Maar dat plan ging snel de prullenbak in, want Shadex kondigde de volgende act alweer aan.

Deze keer was het de beurt aan Yasz Base, een naam die ik eerlijk gezegd nog niet kende, maar dat veranderde binnen tien seconden. Zodra ze het podium opstapte, trok ze met haar attitude, uitstraling en zelfverzekerdheid meteen alle aandacht naar zich toe. Ik durf te stellen dat Nederland misschien nog niet ready is, maar dit had zonder moeite op een internationaal podium kunnen staan. Yasz Base schakelde moeiteloos tussen zanglijnen en snoeiharde raps en maakte van haar optreden een volledige performance. En ik geef het eerlijk toe… ik werd er bij vlagen een beetje zenuwachtig van. Om de haverklap danste ze sensueel met iemand uit het publiek of trok ze iemand het podium op. De young ones stonden met open mond te kijken, terwijl ik mezelf al bijna wilde verstoppen onder de tafel van Finesse Records.

De mannen van Hands Up mogen oprecht trots zijn op wat ze hebben neergezet. Dit was zonder twijfel de drukst bezochte editie tot nu toe. Zulke avonden bestaan alleen dankzij doorzettingsvermogen en de liefde van artiesten die bereid zijn het podium te pakken en de cultuur te dragen. De vibe was de hele avond on point, de energie klopte, de sfeer was warm en betrokken.

Ondanks een lange dag en een vermoeid lijf liep ik gek genoeg juist opgeladen de zaal uit. En dat zegt alles: Hands Up 5.0 was niet zomaar een avond, maar een avond die je de scene laat voelen en je weer herinnert waarom we dit doen.

Geschreven door Murstratus voor POKOE Hiphop Magazine, foto’s door Viccnzz.