In het item “DE HIPHOPCOLLECTOR” schijnen we een lichtje op een aantal hiphopverzamelaars en hun collectie. Waarom doen wij dat? Dat zullen we je vertellen.. wij zijn van mening dat de scene niet alleen uit artiesten en producers bestaat en willen ook de diehard fans, in dit geval de verzamelaars, naar voren schuiven. We vragen ze wie ze zijn, waar ze vandaan komen en wat hun 10 dopeste stukken zijn uit hun collectie. Het laatste is uiteraard veelal bijna niet mogelijk, maar we dagen ze wel uit het te doen. In deze editie de 10 dopeste stukken van Jermy Leeuwis.
WIE IS DEZE COLLECTOR?
Drs. Jermy Leeuwis is vader van vier geweldige dochters, getrouwd met een fabuleuze vrouw, (ex-) e-Commerce Director, oprichter van het voormalige muziekmagazine MusicRemedy.com (welke gefocust was op Amerika) en een MS-strijder. Sinds het einde van de jaren ‘80 ben ik een fervente liefhebber van hiphop maar ook van rhythm & blues, klassieke muziek en als guilty pleasure: het foute uur (pssssttt… niet doorvertellen!).
HOE BEN JE IN AANRAKING GEKOMEN MET HIPHOP?
In mijn jonge jaren beluisterde ik popmuziek en kwam ik in contact door de mainstream hiphop liedjes zoals LL Cool J’s “Mama Said Knock You Out”, MC Brains’ “Oochie Coochie”, 2 Live Crew’s “Me So Horny” en MC Hammer’s “U Can’t Touch This”. In die tijd was Veronica’s Countdown een fijn en gezellig muziekprogramma om samen naar te kijken. Samen met mijn oudere zus keek ik naar dit programma.
Een zwarte cassette met de titel “The Best of Rap ‘80” is een herinnering aan mijn jeugd en, waarvan ik denk, één van mijn allereerste aanrakingen met hiphop. Spijtig genoeg kon ik deze niet vinden in mijn archief maar wel mijn eerste cd-single “Guard Anthem” van Naughty by Nature en mijn eerste cassette-single “Now That We Found Love” van Heavy D. & the Boyz.
In mijn ouderlijke huis werd er volop genoten van muziek met een moeder die enthousiast meezong met André Hazes. Daarentegen genoot rock en pop de voorkeur van mijn vader. Mijn oudere zus was een grote fan van Madonna. Mijn twee jongere zussen beluisterden de top-40. Door mijn oudere zus kwam ik in aanraking met het subgenre ‘New Jack Swing’, waaronder Teddy Riley’s Guy, Bell Biv Devoe, Father MC, Bobby Brown, etc… vallen.
Op ongeveer dat moment werd MTV bij ons op de kabel geïntroduceerd. Op dat moment kwam ik beter, en vooral sneller, in aanraking met Amerikaanse hiphop. Door “YO! MTV Raps” met Ed Lover, Doctor Dre en Fab 5 Freddy! hoorde ik nummers als “Chief Rocka”, “O.P.P.”, “I Get Around”, “I.N.C. Ride”, etc. Mijn omgeving kon mijn muziekvoorkeur niet altijd waarderen vanwege de media-aandacht omtrent het taalgebruik.
Door het programma kwam ik tevens in aanraking met het hiphopmagazine “The Source” welke maandelijks, naast interviews en artikelen, een selectie aan albums recenseerde met een aantal zogenaamde ‘mics’. Een aantal jaar later begon het Nederlandse radioprogramma “Villa65” (later bekend als “Dutchmastas”) hiphop te draaien op een zondagavond. Maar trouwens, nog eerder had TMF een hiphop programma uitgezonden met een van de leden van Flip da Script.
Het internet deed zijn intrede en via het iRC (voor de kenners: #efnet) kwam ik in contact met menig hiphop liefhebber. Op iRC werd er met enige regelmaat muziek uitgewisseld. Uiteindelijk heb ik er honderden (MP3) CD’s aan over gehouden. Shout out naar Johnny Blaze, Cypher, Dilemma, Sir_G, {Chromance} en menig andere die ik vergeten ben.
WAT ZIJN JOUW 10 DIKSTE ITEMS DIE JE IN JE COLLECTIE HEBT LIGGEN?
Naast mijn muziekcollectie ben ik tevens liefhebber van de digitale wereld. Innovatie is voor mij geen vies woord en thans is mijn collectie ook ‘smart’ geworden. Concreet houdt dit in dat ik mijn collectie gedigitaliseerd heb zodat ik deze vanaf iedere locatie en/of apparaat kan beluisteren.
Mijn fysieke collectie heb ik opgesplitst naar een ‘best of the best’ en het archief. Deze zijn beide keurig opgeruimd want wij houden van een net huishouden. Tot mijn verrassing was het archief zo goed opgeruimd dat ik schrok van de daadwerkelijke omvang.
Enfin, een selectie maken van tien albums kost zodoende tijd en zeker omdat er een bepaald criteria gesteld wordt. Aangezien er gevraagd wordt om de dikste items en dat vrij te interpreteren is heb ik, voor mijzelf, de volgende (subjectieve) punten “dope” en “uniek/rare” aan het criteria toegevoegd met het volgende resultaat.
01. MC Eiht ft. CMW – We Come Strapped
Geah! Fantastisch, dat accent en vocabulaire wat typerend is voor Los Angeles. Kenmerkend voor MC Eiht en nog steeds te horen in zijn recente nummers.
Twee stickers op de hoes geven aan hoe heftig het taalgebruik van MC Eiht ervaren werd in die tijd (begin jaren ‘90). Toegegeven wanneer ik het album heden beluister dan hoor ik zeer regelmatig scheldwoorden voorbij komen. De combinatie van keyboards en MC Eiht’s stijl zorgen voor een unieke ervaring wat vandaag de dag nog steeds goed uit de verf komt.
02. Saukrates – Brick House EP
VPRO’s “Villa65”, later bekend als ‘Dutchmastas’, speelde de heerlijke, ontspannen single “Play Dis” van Saukrates featuring Common (die toen nog bekend stond als Common Sense). Let op: de betere versie van ”Play Dis” staat op de B-side, namelijk de remix van No I.D..
De EP was zeer slecht beschikbaar maar na een lange zoektocht had ik de EP bij Rhythm Import aan de Nieuwendijk in Amsterdam gevonden. Op dat zelfde moment heb ik ook de 12” “Nine-Six Million Dollar Man” van Ras-T meegenomen.
03. Cali Agents – How The West Was Won
Rasco’s “Time Waits For No Man” had ik speciaal laten importeren en werd daardoor, in die tijd, een zeer dure aangelegenheid. Pluspunt is dat, door dit album, ik in aanraking kwam met het duo Cali Agents.
Onverwachts is het eerste album “How The West Was Won” zeer sterk met een duo welke elkaar gecomplimenteerd. Spijtig genoeg hebben zij deze hoogte, uitgezonderd oprisping her-en-der, niet meer gehaald. Dit album kan je in ieder geval opzetten zonder je zorgen te maken over de kwaliteit.
04. Blahzay Blahzay – Blah Blah Blah
Het is ongelooflijk hoe hoogstaand en ondergewaardeerd dit album is. Heerlijke beats met een flow die erbij hoort zoals een pittige, romige Blue Stilton past bij een heerlijk glaasje port.
Vreemd genoeg ben ik, nog steeds niet, liefhebber van de originele eerste single “Danger”. De remix daarentegen klinkt, zoals de rest van album, aanstekelijk en sterk. Ondanks die ene ‘flaw’ ben ik een liefhebber van dit weergaloze album.
05. Ol’ Dirty Bastard – Return to the 36 Chambers
Achteraf bekeken ben ik verrast hoe dicht op elkaar de solo albums van de Wu-Tang leden zijn uitgebracht na het debuutalbum. Toentertijd duurde het een eeuwigheid en ging je zelfs op zoek naar bijvoorbeeld het eerste album van The Genius a.k.a. GZA.
GZA’s “Liquid Swords”, Raekwon “Only Built For Cuban Linx”, Method Man “Tical”, etc… zijn stuk voor stuk kwalitatief sterke albums maar toch druk ik bij sommige nummers op ‘skip’. Daarentegen is Ol’ Dirty Bastard erin geslaagd “Return of the 36 Chambers” om een ‘skip-free’ album te creëren. Alhoewel je in het begin moest wennen aan zijn stijl.
06. Masta Ace – Disposable Arts
Met zeer veel waardering en respect valt mijn keuze op Masta Ace die, net als ik, een MS-strijder is. Deze pionier, die zelfs met deze tegenslagen, fantastische hiphop creëert en ook nog optreedt alsof er niets aan de hand is. Beluister, en bekijk zeker de videoclip, van zijn nummer “The Fight Song”.
Enfin, alhoewel “The I.N.C. Ride” mijn eerste aanraking was met zijn muziek ben ik pas fan geworden met het album “A Long Hot Summer”. Het album “Disposable Arts” continueert op de ingeslagen weg waarmee er zogezegd een kortstondig ‘gouden tijdperk’ is ontstaan die Masta Ace pas recentelijk weer heeft teruggevonden met DJ Marco Polo.
Natuurlijk hoef ik de diss-track “Acknowledge” niet te benoemen want tja…
07. Cornerstone Mixtapes
Één van de voordelen van MusicRemedy.com was dat er veel DJ/promo-materiaal als PR werd toegestuurd. Één van deze toegezonden albums was de exclusieve Cornerstone mixtape die iedere maand door een andere DJ werd ge(re-)mixed. DJ Premier, DJ Green Lantern, Pete Rock, Craig G, etc… Natuurlijk werden er ook, zoals het betaamd, exclusieve tracks aan toegevoegd.
Elke maand wachtte ik met groot ongeduld op de nieuwe editie. In die tijd had ik een cd-speler in mijn auto zodat ik door middel van deze mixtape kon genieten van de nieuwste tracks. Zelfs mijn vriendin genoot van de mixtapes.
08. Jedi Mind Tricks – Violent By Design
Voor de duidelijkheid betreft het Jedi Mind Tricks voor de (tijdelijke) break-up met Jus Allah en/of Stoupe met nummers als “Blood Runs Cold”, “Blood In Blood Out” en “Heavenly Divine”. Heden is Vinnie Paz een soort Lange Baas met complottheorieën welke niet aan mij zijn besteed.
Die eerste periode is de tijd waarin zij uitblinken. De combinatie van rauwheid en Vinnie’s typerende stemgeluid zorgde voor een unieke ervaring. Zo uniek dat mijn dochters het te ‘boos’ vinden klinken en liever iets anders beluisteren. Stiekem zet ik één van deze albums op wanneer ik alleen in de auto zit ;-).
09. El Fudge – Chronic Irresponsibility
Wie? Wat? Waar? Onbekend is, in dit geval, zeker niet onbemind.
Op de Rawkus compilatie album “Soundbombing” is, voor zover ik mij kan herinneren, de artiest El Fudge (of L-Fudge) geïntroduceerd. Niet met één maar twee tracks namelijk “What If” met Mike Zoot, Shabaam Sahdeeq, Skam and Talib Kweli en “Show Me Your Gratitude”.
Met een rustige, ontspannen flow maar met een zeer herkenbare stem zorgt dit voor een headnodder van het hoogste niveau. Vele van mijn treinritten naar de universiteit zijn er een heel stuk aangenamer door geworden. Het is vergelijkbaar met El Da Sensei.
10. Gravediggaz – 6 Feet Under
Het project van Prince Paul genaamd Gravediggaz (Prince Paul, Frukwan, Too Poetic en RZA) is en blijft een zeer, onverwachts geslaagd project. Wederom een onderschatte groep terwijl er zoveel kwaliteit bij elkaar kwam.
Toentertijd een beetje ‘freaky & scary’ maar wellicht heeft het daarom de tand des tijds zo goed doorstaan. Vergeet niet de track “From The Dark Side” van de film “Tales From The Hood”.
11. Pacewon & Mr. Green – The Only Colour That Matters Is Green
Puur vanwege het feit dat ik dit album niet fysiek bezit ontbreekt het in mijn top 10 voor Pokoe Magazine. Na de release van het eerste album en na de release van de tweede heb ik het genoegen mogen hebben om het duo meermaals te interviewen.
Het is spijtig dat het, ook bij deze groep, na het eerste album feitelijk niet meer van het hoge niveau is. Desondanks is het nog steeds genieten met nummers als “Four Quarters”, “Children Sing” en “Hip-Hop”. In het nummer “Who I Am” omschrijft Pacewon hoe hij in contact kwam met hiphop. Bij het beluisteren komen er nostalgische gevoelens bij mij naar boven.
Met eenn quote van Pacewon wil ik het item beëindigen:
‘I remember the tunes, I remember the food
I remember the clothes we were all into
All the little things that inspire a man
Made me who I am’
Pacewon & Mr. Green – Who I Am
